Oliver Ressler-ek bere lanagatik eta bere lanerako moduagatik hartzen du parte TESTER-en, Fito Rodriguezek dioenez. Vienan bizi eta lan egiten du, eta bere lanetan gai sozio-politikoak jorratzen ditu. 1994az geroztik erakusketak, proiektu espezifikoetarako guneak eta bideoak egiten espezialdu da, gaiak betiere arrazakeria, ekonomiaren globalizazioa, garapen eramangarria, injinerutza genetikoa eta erresistentzia moduak direla. Bideo horietako bat “What democracy looks like” izenekoa da, eta dagoeneko erreferente bihurtu da globalizazioaren aurkako mugimenduarentzat.

Hitzaldian zehar Oliver Resslerrek ibilbide bat eskaini zuen, zuzenean ekonomiarekin loturik burutu dituen proiektuetan zehar, zeren eta, bere iritziz, zeharo esfera garrantzitsua baita gizartearen garapenean. Proiektu hauek ahalegina egiten dute jarrera periferikoak ekonomiaren diskurtso hegemonikoarekin lotzeko.

Erakutsi zuen lehen proiektua 1999an egindako “Five hundred global” izan zen. Abiapuntua munduko nazioz gaindiko bostehun konpainia handienen web orrialdeei buruzko ikerkuntza bat izan zen. Oliver Resslerren iritziz, konpainia hauek globalizazioaren produktu handienetako bat dira. “Oso interesgarri iruditu zitzaidan konpainia horiek globalizazioari buruz zeukaten iritzia ezagutzea”, esan zuen. Egindako lana argitara atera zuen erakusketak hiru zati zeuzkan: web orrialdeetan jasotako esaldiak edo aipuak, enpresen urteko txostenetatik ateratako argazkiak, eta horrelako enpresetan lan egiten duten adituei eta sindikalistei egindako elkarrizketetako laburpenak.

BOOM David Zorn-ekiko lankidetzatik ateratako work in progress bat da. Oliver Resslerren hitzetan, kapitalismo globalaren kontraesanak aztertu nahi ditu. “URL helbideak sortu eta lehen aldiz bandera batzuen gainean erakutsi genituen, New Yorken 2002an egindako globalizazioaren aurkako manifestazio batean”, azaldu zuen. Ekintza haren ondotik, proiektua erakusketa bihurtzeko gonbidapen bat hartu zuten. Erakusketa egingo zen tokiei buruzko hainbat ikerlan egin zuten, erakusketa pertsonalizatu eta tokian tokiko arazo eta kontuak jorratzeko.

Oihartzunik handiena izan duen obra, beharbada, “What democracy looks like” izango zen. Bideo honek Salzburgen 2002an globalizazioaren aurka izandako lehen manifestazioa du oinarritzat. Epe horretan zehar oso eztabaida bizia izan zen, mass-mediek eragindakoa, manifestazio hori egiten utzi behar ote zuten ala ez. Kontuan izan behar da ekintza horren aurretik hainbat istilu izan zirela Goteborgen, egun batzuk lehenago. Azkenean, bakarrik bi diskurtso egiteko baimena eman zuten agintariek, eta manifestariak sakabanaturik ibili ziren hirian zehar. Lehenbiziko bi orduetan zehar ez zen ezer gertatu, baina geroago poliziaren hainbat dotaziok manifestariak inguratu zituzten hiriko kale nagusietako batean. Poliziak manifestariak atxiki zituen orduetan zehar sortutako tentsio handiko egoera filmatu zuen Oliver Resslerrek. “What democracy looks like” obrak Salzburgen grabatutako irudiak eta manifestariei egindako hainbat elkarrizketa ditu oinarri. Gainera, antzeko egoerak erakusten dituzten grabazio zaharrago batzuetatik hartutako irudi batzuez osatzen da.

Proiektu hau Dario Arzelini-rekiko lankidetzan burutu “Dissobedienti”ren aurrekaria izan zen. Bideo honek Dissobedienti-en sorburuak, oinarri politikoak eta ekintza zuzenerako formak jorratzen ditu. Horretarako, mugimenduko kide batzuekin izandako zazpi solasalditan oinarritu zen Oliver Ressler. Dissobedienti-ak 2001eko uztailean Genoan G-8ak eginiko goi-bileraren aurkako erakustaldietan parte hartu zuen Tute Bianche taldetik sortu ziren. Goi-bilera horretan zehar, Tute Bianche-ek ordura arteko ezaugarritzat zeukaten jantzi zuria bazterrean utzi eta Genoan bildutako globalizazioaren aurkako 300.000 ekintzaileek osatu jendetzarekin bat egitea erabaki zuten. Tute Bianche-etatik Dissobedienti-etarako iragaitzak markatu zuen, halaber, “desobedientzia zibiletik” “gizarte desobedientziarako” bilakaera, Oliver Resslerren iritziz.

Azkenik, Oliver Resslerrek European Correction Corporation proiektua azaldu zuen, Grasz-eko auzo bateko interbentziorako gonbidapen baten emaitza baita. Zein gai jorratuko zuten erabakitzeko ikerlana abiatzean, konturatu ziren auzo hartantxe dagoela Austria osoko kartzelarik handienetako bat, bigarrena neurriei erreparatuz gero. “Hori kontuan hartuta obra bat egitea erabaki genuen, baina hiriko denda-etorbide handienetako batera eraman genuen”, azaldu zuen Resslerrek. Garrantzitsu iritzi zioten kartzela kontrol eta globalizaziorako lanabestzat tratatzeari, ekonomiaren zutabe garrantzitsutzat halaber. Edukiontzi bat kokatu zuten kale erdian, kartzelaren pribatizazioa iragarriz, eta edukiko zuen diseinu berria aurkeztu zuten. “Hiritar guztiei aditzera ematen genien kartzelaren kontrola eskuratuko zuen enpresa pribatuak presoen lanetik diru-irabaziak ateratzeko asmoa zuela, aspaldidanik besteak beste Estatu Batuetan eta Erresuma Batuan egiten ari den moduan alegia”, esan zuen Oliver Resslerrek. Edukiontzia zabalik zegoen eta, barnean, obraren osagarri gisa, kartzela ingelesetan hainbat urtez preso egon ostean kartzela-sistemaren aurkako borrokalari aktiboenetako bat den pertsona bati eginiko elkarrizketa proiektatzen zuten, “kartzelako langileen ordezkaria bertan gorpuztuko balitz bezala”.